प्रायः काठमाडौंको यात्रामा निस्किँदा मैलै आफूलाई बाटोमा चाहिने ड्राईफुड बोकेरै हिँड्छु।

रामनगरदेखि धादिङ पार नगरुन्जेल रिचार्ज कार्डदेखि हरेक कुरामा चर्को मूल्य तिर्नुपर्छ। खानाको त कुरै छोडौँ, एउटा १ सय रुपैयाँको रिचार्ज कार्ड किन्दा पनि १०५ देखि ११० रुपैयाँसम्म खर्चिनुपर्छ। व्यापारीलाई सोध्दा ‘हाम्रो रेट नै त्यति परेको छ, चाहिने भए लैजानुस् हैन भने जानुस्’ भनेर जवाफ दिन्छन्।

 तर सधैं यात्रुहरु यही तीतो बोलिको बाबजुत पनि किन्न बाध्य छन्। यस्ता ठगीका कार्यलाई नियन्त्रण गर्न राज्य किन पहल गर्दैन ?

मेरो यात्राका क्रममा सल्यान, रोल्पा, रुकुम, सिन्धुपाल्चोक,‍‌‌‍ओखलढुङ्गा, गोरखा, नुवाकोटमा दिनभरी भरिया तथा खच्चरमा बोकाएर व्यापार गर्नेले समेत पाँच दश रुपैयाँको लागि लोभ गरेनन्।

आफैंमा दया जागेर पाँच दश रुपैयाँ दिनुमा निकै आनन्द आउँछ। तर ठग्नेलाई १ रुपैयाँ बढी दिँदा पनि पछुतो लाग्छ।

राजमार्गमा बजार अनुगमन चाडपर्वमा मात्र होईन हरेक क्षण निरीक्षण हुनु जरुरी छ  सेतोपाटीमा टिप्पणी छ ।